Tatry obfitują w różnorodne formy wód. Wynika to z klimatu, rzeźby i rodzaju podłoża. W większości zagłębień terenu, począwszy od żlebów, a skończywszy na głębokich dolinach, płynie węższym lub szerszym strumieniem woda; wszystkich jezior jest około dwustu. Przez Tatry przebiega Europejski Dział Wodny, oddzielający zlewisko Wisły i Bałtyku od zlewiska Dunaju i Morza Czarnego. Ciekawe jest to, że granica zlewisk przebiega nie wdłuż, a w poprzek pasma Tatr. Poprad wypływający z południowo-wschodnich dolin zakręca na północ i wpada do Dunajca, należąc tym samym do dorzecza Wisły. Natomiast Orawa, której źródła leżą w na północnym zachodzie, zawraca na południe i wpada do Wagu - dopływu Dunaju.

W Tatrach przez wiele miesięcy zalega gruba pokrywa śnieżno-lodowa. Jednak poza pojedynczymi, szczątkowymi lodowczykami, nie występują tu wieczne śniegi ani lodowce. Teoretycznie dolna granica wiecznego śniegu przebiega na wysokości ok. 2300 m n.p.m., lecz ukształtowanie terenu powyżej nie pozwala na utrzymanie się śniegu.


Morskie Oko

Jeziora tatrzańskie, zwane też stawami, w większości położone są po słowackiej stronie, ale dwa największe (Morskie Oko i Wielki Staw Polski) i dwa najgłębsze (Wielki Staw Polski i Czarny Staw pod Rysami) leżą w Polsce. Najwyżej położonym stałym stawem w Tatrach jest Lodowy Stawek w Dolince Lodowej na wysokości 2157 m n.p.m. (leżący na wysokości 2207 m n.p.m. Barani Stawek okresowo wysycha). Wszystkie tatrzańskie jeziora są polodowcowe - wyjątek stanowi krasowy Cichy Stawek pod Szeroką Jaworzyńską.


Trójkątny Staw w Dolinie Białych Stawów

Woda w tatrzańskich jeziorach zachwyca swą przejrzystością, dochodzącą do kilkudziesięciu metrów. Wynika to z ubóstwa flory wodnej. Fauna także nie jest obfita; występuje tu kilka gatunków ryb, nieliczne płazy i bezkręgowce.
Zimową pokrywa lodowa sięga kilku metrów. Niektóre stawy zamarzają do samego dna, inne nie tracą lodu nawet w lecie.


Potok Kościeliski

Potoki tatrzańskie powstają z połączenia drobnych źródeł, wypływają z wywierzysk lub z jezior. Spływają dolinami, łącząc się w rzeki: Dunajec, Białkę, Poprad, Wag, Orawę. Wiosną, podczas topnienia śniegów, przemieniają się w rwące rzeki. Niektóre z nich okresowo wysychają (tzw. suche wody). Na polach złomów lub w skałach osadowych tworzą czasem podziemne rzeki. Tatrzańskie potoki charakteryzują się często znacznym spadkiem, a z progów dolin spływają malowniczymi kaskadami wodospadów.


Dolina Gąsienicowa w marcu

Zima w wyższych partiach Tatr trwa od października do maja. Na Kasprowym Wierchu biała pokrywa leży przez 7 miesięcy w roku, a powyżej 2000 m n.p.m. nie ma miesiąca bez opadów śniegu. Miejscami zalegają wieloletnie płaty śniegu, tworzące szczątkowe lodowczyki: w Bańdziochu Mięguszowickim, w Dolinie Dzikiej, w Dolinie Śnieżnej.


    violavia & wojownik

Bibliografia:
1. Zofia i Witold H. Paryscy "Encyklopedia Tatrzańska", wyd. Sport i Turystyka, Warszawa, 1973 oraz wersja internetowa na www.z-ne.pl
2. www.wikipedia.pl

PS Strona stworzona jest do przeglądania w programie Mozilla Firefox; jej wygląd w innych przeglądarkach może (nieznacznie) odbiegać od ideału